پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

فرشاد مقیمی معاون وزیر صمت در پاسخ به این سوال که طبق گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس، برخی از افراد صرفاً با اهداف دلالی در شهرک‌های صنعتی زمین می خرند، گفت: سازمان ابزاری ندارند که در ابتدا سنجه بگذارد و متوجه شود که خریدار با چه نیتی زمین را می خرد. ضمن اینکه قانون بهبود فضای کسب و کار تاکید دارد هر فردی که خواهان اخذ جواز برای احداث کارخانه در شهرک‌های صنعتی است باید بلافاصله جواز را بگیرد؛ پس هر کسی می‌تواند جواز بگیرد اما نیتی غیر از تولید داشته باشد. در اینجا سازمان ابزاری از این جهت ندارد که از همان ابتدا تشخیص دهد خریدار نیت دلالی دارد یا نیت تولید.

علی باقری کنی سرپرست وزارت امور خارجه در سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت به‌دست رژیم صدام با صدور پیامی بیان داشت که ، دادخواهی از عاملان، معاونان و مباشران کاربرد سلاح شیمیایی علیه جمهوری اسلامی ایران به هیچ روی مشمول مرور زمان نخواهد شد و محاکم ملی و بین‌المللی باید به مسئولیت خود در پاسخگو کردن جنایتکاران و استیفای حقوق معنوی و مادی قربانیان شیمیایی عمل کنند.هدف از انتخاب سالروز بمباران شیمیایی شهر سردشت به عنوان روز ملی مبارزه با سلاح‌های شیمیایی و میکروبی تبیین این واقعیت است که جمهوری اسلامی ایران هم بزرگترین قربانی استفاده گسترده از سلاح‌های شیمیایی در تاریخ معاصر است و هم اراده‌ای قاطع در مخالفت جدی با این سلاح‌ها دارد.

قطع برق صنایع در هر سال ، بالغ بر میلیاردها دلار ضرر به صنایع کشور وارد می کند. بحث را با این عبارت شروع می کنیم که تامین برق برای کشور توسط دولت یا وزارت نیرو که کارکنانش برای این کار حقوق می گیرند، لطف است یا وظیفه؟ اگر لطف است، ما بحثی نداریم. اما اگر می پذیریم که وظیفه است ، باید پاسخگویی وجود داشته باشد. باید در قبال زیان وارده بر صنایع از قطع برق، بر اساس شاخص هایی منطقی، جبران خسارت صورت پذیرد.ماده ۲۵ قانون بهبود محیط کسب‌وکار بر جبران خسارت کارخانه‌ها در اثر قطع برق در تابستان صراحت دارد، اما تاکنون چنین چیزی محقق نشده است. مهدی مسائلی دبیرکل سندیکای صنعت برق ایران صحبت های خوبی درباره صدمات غیرقابل جبران قطعی برق به صنایع ، بیان داشته اند. وی عامل تاریخی ایجاد این مشکل را بشکلی تاریخی در سه گانه تامین سوخت نیروگاه ها(گازوئیل و گاز)-عدم سرمایه گذاری روی توسعه ظرفیت های نیروگاهی جدید- بهره وری پائین نیروگا ههای فعلی ، می داند.

پنجمین مناظره انتخاباتی نامزد‌های چهاردهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری با حضور آقایان مسعود پزشکیان، مصطفی پورمحمدی، سعید جلیلی، علیرضا زاکانی، سید امیرحسین قاضی‌زاده هاشمی و محمدباقر قالیباف برگزار و از شبکه‌های یک، شبکه خبر، جام‌جم، سلامت با رابط ناشنوایان، سامانه تلوبیون و رادیو ایران پخش شد.

رسالت نقد ایجابی بودن نیست. اساسا رسالت نقد بحرانی کردن امر بدیهی است. باید امری را که بدیهی پنداشته می‌شود بحرانی و مساله‌دار کند. رسالت نقد مساله‌دار کردن بداهت‌های روز است. ما فکر می‌کنیم بازار آزاد و این مدل حکمرانی یا رفتار‌های فرهنگی ما بدیهی است. نقادی به این معناست که نشان بدهد اینها بدیهی نیست و اتفاقا می‌تواند بحرانی باشد.

بررسی تاریخی نهاد دانشگاه در ایران نشان دهنده طی روند غیر ارگانیک و زایش دفعی بوده است. نهادهای متشابه در قبل و ادوار تاریخی ، ماموریت محوری برای تولید علم نداشته، بلکه علم بعنوان کارکرد جانبی این نهادها بود. بعد از ورود دانشگاه در معنای جدید به ایران، متاسفانه به دلایلی چند شاهد هستیم که این نهاد نتوانست استقلال عمل خود را در برابر نهاد سیاست حفظ کند. گروهی از منتقدین این عدم استقلال را در قبل از انقلاب در حوزه توسعه نظام بروکراتیک و نیازمندی ان به استفاده از کارشناسان صاحب مدرک و در بعد از انقلاب، همگرایی پائین این نهاد با جریان سیاسی و ایدئولوژیک حاکم بر کشور ، جستجو می کنند. نکته جالب توجه اینجاست که در دنیای حاضر، بدلیل جایگاه خاص علم در توسعه اقتصادی و فناوری پایه کشور، ضرورت حاکمیت نوعی انضباط علمی در دانشگاه ها کاملا احساس می شود. بر این قاعده، نیازمندی به واگشت دانشگاه ها به کارکرد اصلی خود یعنی بهانه ای جهت تفکر و زمینه ای برای تخصص ، تبدیل به یک الزام شده است. در همین راستا باید اضافه نمود که جریانات دانشجویی نیز باید پذیرای نوعی انضباط کارکردی شده و حداکثر، دارای مطالبات عدالت طلبانه باشند(در مقابل مداخلات سیاسی). نهاد دانشگاه باید دارای نوعی استقلال رای شده و از هدایت های بیرونی باید بشدت پرهیز شود.

سیاست ورزی را می توان یکی از اصول پایه ای ارتقاع اجتماعی محسوب کرد به شرطی که این حوزه آلوده به سیاست بازی و سیاسی کاری نشود. آلودگی حوزه سیاست به انواع انحرافات ، مسلما باعث سیاست زدایی و سیاست گریزی شده که بنوعی خودش سیاست ورزی جدید است . سوال اینجاست که آیا این برداشت که جامعه ما در وضعیت سیاست‌زدایی قرار دارد، برداشتی درست است و آیا می‌توان درباره فرمی جدید از سیاست در ایران بحث کرد؟ سال گذشته که اعتراضات در جریان بود، قصد داشتیم به‌صورت بنیادی به این مساله بپردازیم که جامعه با چه بحران‌هایی مواجه است که شکلی از اعتراض را در ۹۶، ۹۸ و ۱۴۰۱نشان می‌دهد. مجموعه‌ای از گفت‌وگو را شکل داده و وقتی که آنها را کنار هم قرار دادیم، به این نتیجه رسیدیم ظاهرا هم جامعه ما و هم دولت‌ها یکی پس از دیگری در فهم وضعیتی که دچارش هستند، مشکل دارند. شرایطی که می تواند به تئوری سیاست زدگی، سیاست گریزی و سیاست زدایی شدگی جامعه ایرانی ، قوت بخشد.

زندگی چیست و چگونه باید درباره آن تامل شود؟ این دو پرسش ظاهرا سرآمد پرسش‌هایی است که حالا به صورت جدی در صحنه اجتماعی خود را نمایان کرده است. دیگر نمی‌توان به سادگی از این پرسش‌ها عبور کرد، چرا‌که پرسش‌های فعلی دورنمایه سیاسی و اجتماعی دارند، هر‌چند که علی‌الظاهر خیلی به آنها توجه نشود.

ساختمان‌های بیمارستانی یکی از رایج‌ترین مکان‌ها برای وقوع آتش‌سوزی است. طبق اعلام انجمن آمریکایی حفاظت در برابر حریق، آتش سوزی در بیمارستان‌ها نزدیک به ۹ درصد از کل آتش‌سوزی‌های سالیانه در ایالات متحده را شامل می‌شوند. علل ازدیاد آتش سوزی در بیمارستان‌ها را می‌توان در چند بحث سن بنای بیمارستان‌ها، انباشت مواد آتش زای ضدعفونی پایه، سیلندر‌های گاز و اکسیژن، تجهییزات الکترونیکی و دستگاه‌های بیمارستان، توامانی حوزه خدمات درمانی با خدمات پشتیبانی نظیر آشپزخانه، فرسودگی زودهنگام تاسیات گرمایشی و سرمایشی بیمارستان‌ها، آمد و شد عمومی در بیمارستان و کم توجهی به رعایت اصول ایمنی، نوع برق کشی بیمارستان‌ها، مهارت پائین کادر بیمارستان در خاموش کردن آتش و مواردی همانند جستجو کرد. در کشور ما در چهار سال اخیر، ۱۲ بیمارستان دچار حریق شده اند. خسارات آتش سوزی، کمترین خسارات وارده بوده و خارج شدن تخت‌های درمانی از چرخه خدمات رسانی پزشکی، مهمترین عارضه اتش سوزی بیمارستانی می‌باشد.

محمد تركمانه مدیر عامل بنیاد بیان داشت که در راستای رفع مشکل کمبود پابندهای الکترونیکی مورد نیاز قوه قضائیه و سازمان زندان ها، بنیاد برکت اقدام به تولید ۱۰ هزار پابند الکترونیک به ارزش ۳۰ میلیارد تومان در طول ۴ ماه کرده است. وی تاکید نمود که بنیاد برکت در چرخه ساخت مستقل وارد نشده و با ارایه حماتی های لازم به سایر تولید کنندگان، به هدف تامین این تعداد پابند ، تحقق بخشیده است.

سهم‌شان از زندگی در مجاورتِ شرکتِ نیشکر هفت تپه، دودی است که به وقتِ آتش زدنِ مزارعِ نیشکر بر سینه‌هایشان می‌نشیند. خودشان می‌گویند از زندگی وسطِ مزرعه‌ی نیشکر و این همه شیرینی، تنها تلخی و سیاهی نصیبشان شده است.

پاستور در مرکز تهران بالاخره و پس از یکصد سال تغییر نام داد و به اسم ابراهیم رئیسی هشتمین رئیس‌جمهوری اسلامی نامگذاری شد. اما نامگذاری حفاظت‌شده‌ترین خیابان تهران به نام پاستور، به دلیل واقع شدن «انستیتو پاستور» در این ناحیه بود. باغی وسیع و سرسبز که موقوفه‌ی شاهزاده عبدالحسین فرمانفرماست و بالای آن نوشته شده: «انستیتو پاستور، موقوفه‌ی فرمانفرما، تاسیس ۱۲۹۹». موسسه‌ای که یک قرن قبل برای واکسیناسیون سراسری در ایران و مبارزه با اپیدمی‌هایی، چون وبا، طاعون، هاری و آنفولانزا پدید آمده است. حال باید پرسید که بجای المان سازی، طراحی حجم‌ها و مجسمه‌های مفهومی نفیس از رئیس جمهور شهید، چرا شورای شهر کم خاصیت حاضرف علاقه وافر به تغییر اسامی خیابان‌ها دارد. بار‌ها به دوستان امنیتی و نظارتی و مدیران شهری در خصوص سن آقای چمران هشدار داده ایم، کسی شنید، خیر. اگر کج اندیشی نکرده باشند، لطف کرده اند.

امروز می‌خواهیم داستان زندگی مردی را بنویسیم که بزرگ‌ترین شرکت تولید کننده ابزارآلات ایران را بنیان گذاشته است. مردی که به افتخارنام بزرگش، شرکتش را "ابزار مهدی" نام گذاشته است. او "محمد مهدی مظلومیان" نام دارد. اما این طرف داستان است. داستان تولید و تولید کننده در ایران، دو طرف دارد. طرف دوم داستان، دولت‌ها و نهاد‌ها و سازمان‌های تخصصی قرار دارند. همان‌هایی که به کارکنان خود حقوق می‌دهند که از تولید و تولید کننده حمایت کند، اما همه شاهد هستیم که نظام اداری کشور، نظام چوب لای چرخ کن تولید است. از مالیات و بیمه و کار گرفته تا شهرداری و نهاد تخصصی و نهاد ناظر و غیره. از سیاست‌های اقتصادی کشور گرفته تا چالش‌های سیاسی. نتیجه می‌شود نالیدن یک تولید کننده بین المللی از ضعف زیر ساخت ها، عدم حمایت ها، قوانین دست و پاگیر، کمبود مواد اولیه، نظام بروکراسی فشل، تغییر قوانین و مقرره‌ها بشکل مکرر، مشکلات اقتصادی کلان و اقتصاد سیاسی و غیره. یادمان نرود که پیشرفت مهدی مظلومیان‌ها، پیشرفت یک کشور محسوب می‌شود.

ضدیت انقلاب اسلامی با طبقه سرمایه دار صنعتی در ماجرای مصاره ها و بعد از آن، محصول غلبه « ایدئولوژی بر نظریه » و « احساس بر اندیشه » و نهایتا به هم خوردن توازن نیروهای اجتماعی به نفع هواداران ایدئولوژی چپ اندیش و ضد سرمایه داری بود. شور بختانه، در یک اتفاق نادر تاریخی، قاطبه نیروهای سیاسی و اجتماعی ایران در ائتلافی فراگیر در جبهه مقابل کارخانه‌داران و صاحبان صنایع بزرگ قرار گرفتند. این همان جایی که «ساختارها» بر«کارگزاران» تاثیر می گذارد و توده های طغیان کرده در فضای بحرانی، لزوما منطبق با اندیشه رهبران عمل نمی کنند و یا از آنان فرمان نمی برند!

علی اکبر گودرزی (هوادارانش او را در ابتدا «چوپان زاده آزاده» و سپس «امام» می‌نامیدند /زاده ۱۳۵۵ و در شناسنامه ۱۳۳۸ در روستای دوزان شهرستان الیگودرز - درگذشت ۳ خرداد ۱۳۵۹) مصداق همان آدم‌های با دانش اندک و ایمان زیاد بود که می‌توانست هزاران نفر را به پای برداشت‌های انحرافی خود از متون دینی، قربانی کند و یک جامعه‌ای را به قهقرا سوق دهد. وی تلاش داشت تا یک نظام سیاسی جایگزین جمهوری اسلامی فعلی تاسیس کند. در آغاز دهه ۱۳۵۰ چندین گروه سیاسی با ایدئولوژی اسلامی اعلام موجودیت و فعالیت کردند و تفاوت عمده گروه فرقان با همه آن‌ها در این بود که آبش با روحانیون در یک جوی نمی‌رفت و خواهان «اسلام بدون آخوند» بود. به همین دلیل، گودرزی در سال ۱۳۵۶ عبا و امامه طلبگی را کنار گذاشت و در سن ۱۸ سالگی، به تفسیر قرآن روی آورد و بنوعی گروه فرقان را تاسیس کرد. او از آیات قرآن فقط جنگ و جهاد و مبارزه را می‌فهمید و چیزی از صلح و زندگی در کلام او نبود. جمعیتی از جوانان مذهبی و پرهیجان در مساجد پایین شهر تهران در محدوده نازی آباد و جوادیه و میدان شوش نیز، گوش تا گوش می‌نشستند و این تفاسیر خون چکان را استماع می‌کردند. ایده اسلام بدون روحانیت را اولین بار اندیشمند پاکستانی، ابوالا مودودی، مطرح کرد. سپس دکتر علی شریعتی آنرا ذیل مبحث «جامعه بی طبقه توحیدی» شرح و بسط داد. اکبر گودرزی تحت تأثیر اندیشه انقلابی شریعتی تفسیری از قرآن به نام «ایدئولوژی توحیدی» تألیف کردو یکی دیگر از افرادی که تأثیر مهمی در شکل‌گیری ایدئولوژی گروه فرقان داشت، حبیب‌الله عاشوری، روحانی ناراضی بود. فرقانی‌ها هم به استناد همین حرف شریعتی، معتقد بودند که، چون روحانیت شیعه بصورت یک طبقه اجتماعی ظاهر شده، بنابراین برای تاسیس یک جامعه اسلامی خالص و بدون طبقه، باید این‌ها را از سر راه برداشت. به نظر آن‌ها «میان اسلام و روحانیت هیچ انضمام و انسجامی وجود ندارد». این ایده را بعد‌ها مجاهدین خلق پی گرفتند و در عین تاریک اندیشی‌های ایدئولوژیک و مذهبی، همچنان خودشان را مخالف «آخوندیسم» نامیدند. جدال رسمی روحانیون و فرقانی‌ها در سال‌های قبل از انقلاب را، مرتضی مطهری شروع کرد و از آنان با عنوان «ماتریالیست‌های مسلمان و منافق» یاد کرد. گودرزی بر خلاف بسیاری از روشنفکران مذهبی، در هر صورت با ظواهر و کلمات و آیات قرآن آشنایی کامل داشت و در پاسخ به روحانیون سعی می‌کرد که با ادبیات و منطق خودشان به آن‌ها پاسخ دهد. به نظر گودرزی از نظر قرآن «منافق کسانی هستند که همزمان با باند حکومت و باند مردم همکاری می‌کنند». اشاره او مستقیما به خود مطهری و نیز سید محمد بهشتی، محمدمفتح و جواد باهنر بود که در آموزش و پروش و دانشگاه دوره پهلوی تدریس می‌کردند و در عین حال، با حکومت پهلوی هم مخالفت می‌کردند. با پیروزی انقلاب و آغاز سال ۱۳۵۸، گروه فرقان دست به تفنگ برد و نخستین ترور‌ها در درون نظام نوپا را رقم زد. از سپهبد قرنی نخستین رئیس ستاد مشترک جمهوری اسلامی شروع کرد تا مطهری و مفتح و عراقی و در مجموع ۱۹ نفر را هدف قرار داد. آیت الله خامنه ای، هاشمی رفسنجانی، موسوی اردبیلی و عباس امیر انتظام نیز هدف سوء قصد قرار گرفتند و جان سالم به در بردند. بهانه این کار هم اطلاعیه مشترک مرتضی مطهری و مهدی بازرگان در خصوص لزوم بازنگری آثار شریعتی بود که بت و بوطیقای فکری فرقانی‌ها به حساب می‌آمد. در دیماه ۱۳۵۸ علی اکبر گودرزی در یک خانه تیمی در خیابان جمالزاده تهران دستگیر شد. محاکمه او به علی اکبر ناطق نوری و اسدالله لاجوردی سپرده شد. تعداد اعضای رسمی گروه فرقان حدود ۷۰ نفر اعلام شد. جمعی دستگیر و ابراز پشیمانی کردند و تعداد بر سرموضع ماندند و به همراه گودرزی در خرداماه ۱۳۵۹ اعدام شدند. هنوز هم در خارج از کشور اطلاعیه‌هایی به نام این گروه منتشر می‌شود.

جهان توسعه نیافته در حقیقت گرچه نام جهان دارد از قوام تاریخی بی بهره است یا بهره کافی ندارد. جهان متجدد به صورتی که در اروپای غربی و آمریکای شمالی تحقق پذیرفته، توسعه یافته نامیده میشود، اما جهان قدیم را نمی‌توان توسعه نیافته خواند و کسی نگفته و نمی‌تواند بگوید که مثلا هخامنشیان یا ساسانیان توسعه نیافته بودند، اما اکنون بسیاری از کشور‌های جهان که بعضی از آن‌ها سابقه تاریخی هم دارند در ذیل نام توسعه نیافته یا در حال توسعه قرار دارند پس توسعه نیافتگی امری است که اخیرا عارض چین و هند و ایران و مصر و ... شده است. اگر این کشور همان بودند که در گذشته تاریخی بودند به آن‌ها توسعه نیافته گفته نمی‌شد، اما چه شده که آن‌ها را توسعه نیافته می‌خوانند؟ این کشور‌ها چیزی که سابقا بوده اند نیستند و در عین حال، به مرحله توسعه هم نرسیده اند پس در واقع نه تعلق درست به گذشته تاریخی خود دارند و نه به مراحل پیشرفتی که در جهان توسعه یافته تحقق یافته رسیده اند. این کشور‌ها می‌خواهند در پی جهان توسعه یافته بروند و به مزایایی که آن‌ها در زندگی، علم و تکنولوژی دارند دست یابند. مشکل این است که خواستن اگر به معنی هوس داشتن باشد توانستن نیست و صاحب هوس را به مقصود نمی‌رساند. جهان متجدد با خرد و فرهنگ خاص به مراحل توسعه رسیده و کشور‌های دیگر به صرف آموختن علوم جدید و تقلید از رسوم تجدد به مقصد و مقصودی که دارند نمی‌رسند. جهان توسعه نیافته یا در حال توسعه مخصوصا از آن جهت کارش دشوار است که باید اجزاء یک سیستم و نظم به هم پیوسته تاریخی را جداجدا اخذ کند و هر یک را در جای خود قرار دهد و میان آن‌ها اتصال و پیوستگی بومی خودش را به وجود آورد.

یک استاد دانشگاه در مقاله‌ی خود پیرامون دلایل بروز پدیده بیکاری ارادی و عدم تمایل کارگران به کار به دلایل معیشتی نوشت: تا زمانی که دولت از مداخله در اقتصاد خصوصا در رابطه بین کارگران و کارفرمایان (دولت‌محوری اقتصاد) دست برندارد؛ تورم بی‌رویه، نوسانات نرخ ارز و مالیات تورمی جزو آسیبهای همیشگی اقتصاد ایران خواهند بود.

کارشناسان حاضر در میزگرد تخصصی «چالش‌ها و فرصت‌های صنایع فلزات غیرآهنی در ایران» در دومین رویداد جامع معدن و صنایع معدنی برگزار شد، به بررسی مشکلات و فرصت‌های پیش‌روی حوزه معدن پرداختند. به باور کارشناسان، ایران به‌رغم اینکه رتبه پنجم ذخایر معدنی جهان را به خود اختصاص داده است، جایگاه ویژه‌ای در میزان تولید و تجارت این بخش ندارد. مشکلاتی نظیر کم توجهی به میزان برداشت سالیانه از ذخایر معدنی (در دنیا دو الی سه درصد)، کم توجهی به تولید سبز خصوصا در فولاد، بحث چالش آب در حوزه معدن، توسعه نامتوازن زنجیره تولید، وارداتی بودن مواد اولیه تولید برخی از فلزات نظیر آلومینیم از این گونه هستند. بررسی‌ها نشان می‌دهد که اتخاذ سیاست‌های کوتاه‌مدت، تصدی گری دولتی و دخالت‌های غیرکارشناسی سیاستگذار و تصویب قوانینی در راستای محدودیت صادرات از مشکلات اصلی این بخش محسوب می‌شود و در سال گذشته صادرات بخش معدن تا ۶۰‌درصد کاهش داشته است.

بررسی‌های از وضعیت ۷۵ طرح مهم مجلس یازدهم نشان می‌دهد از این تعداد، ۲۰ طرح هنوز به تصویب و تایید شورای نگهبان نرسیده یا محل اختلاف مجلس و شوراست و برخی از آنها در حال چکش‌کاری در مجمع تشخیص هستند. طبق آنچه در جدول آمده، از ۷۵ طرح مهم مجلس یازدهم تعداد ۵۵ طرح به تایید شورای نگهبان رسیده؛ ۱۵ طرح هنوز در راهرو‌های مجلس یازدهم خاک می‌خورد.دو طرح در حال چکش‌کاری در مجمع تشخیص مصلح بوده و سه طرح نیز به دلیل مغایرت‌های قانونی، از شورای نگهبان برای اصلاح به مجلس بازگشته است.دو طرح چکش‌کاری در مجمع تشخیص نیز شامل ۱- طرح الزام به ثبت رسمی معاملات اموال غیرمنقول و ۲- طرح ساماندهی کارکنان است. سه طرح درحال اصلاح در مجلس نیز شامل ۱- طرح حمایت از مالکیت صنعتی، ۲- طرح اصلاح موادی از قانون انتخابات ریاست‌جمهوری و ۳- طرح اصلاح قانون نظام صنفی کشور است. اما بخش مهمی از طرح‌ها نیز به رغم تاکید ویژه نمایندگان مجلس یازدهم برای پیشبرد آنها، در این مجلس مجال تصویب و بررسی نیافتند.

حسن نصرالله دبیرکل حزب الله در مراسم بزرگداشت رئیس جمهور شهید (آیت الله رئیسی) با روشن بینی خاص بیان داشت که در ایران هرکس رئیس‌جمهور می‌شود با دو چالش مستقیم مواجه است ️چالش نخست موضوع اقتصادی و معیشت است و دوم روابط منطقه‌ای و سیاست خارجی است. ️منشا این دو چالش این است که جمهوری اسلامی از زمان پیروزی با خطرات و تهدیدات زیادی تا به امروز نظیر تحریم‌ها و جنگ تحمیلی صدام و حتی جنگ جهانی مواجه بوده، که بسیاری از دیکتاتور‌ها از آن حمایت کردند. آیت‌الله رئیسی در شرایط اقتصادی و معیشتی بسیار سخت در سه سال دوره ریاست جمهوری‌اش، پروژه‌های اقتصادی را احیا کرد و هزاران کارخانه‌ای را که از خدمت‌رسانی خارج شده و کادر آن بیکار شده بودند؛ احیا و فرصت‌های شغلی فراوانی ایجاد کرد. وی طرح ساخت مسکن را در دستور کار قرار داده بود و ساخت دو میلیون و چهارصد هزار مسکن را کلید زده بود و تولید و فروش نفت را هم افزایش داده بود. در سیاست خارجی در دوران ریاست جمهوری آقای رئیسی تحول بزرگی در دیپلماسی ایران و سیاست خارجی این کشور به وجود آمد.